Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet

In 'de kunst van het maken' doet schrijver Arthur Japin een opmerkelijke uitspraak over pesten: 'Gevoelige, kwetsbare kinderen zouden niet gedwongen moeten worden om naar school te gaan.' Goed dat eindelijk iemand dat hardop durft te zeggen! Maar nog beter zou het zijn als die kinderen die 'anders' zijn gewoon zichzelf mogen zijn op school. Dan moeten we wel met zijn allen ophouden pesten te accepteren als iets dat nu eenmaal gebeurt. Wijzelf pesten natuurlijk niet, dat spreekt vanzelf. Maar we vinden het wel gewoon dat mensen die 'anders' zijn, nu eenmaal uit de groep vallen. Waarom eigenlijk? Pesten begint met heel kleine dingen en de volwassenen die met kinderen te maken hebben moeten er alert op zijn, juist op die kleine dingen. Ook geven volwassenen zelf vaak een slecht voorbeeld. Op de werkvloer wordt ook veel gepest. Daar schreef Marianne Frederiksson een mooi boek over: 'De elf samenzweerders.' Pesten verloopt volgens een systeem waar de hele groep bij betrokken is, daarom moet het ook door de hele groep worden aangepakt. De hele school moet aan het werk. Kinderen, leerkrachten, ouders... iedereen. En op het persoonlijke vlak is er een heel simpele regel: wat je zelf niet leuk vindt, moet je ook niet bij een ander doen.